Hamulec reostatyczny i regeneracyjny

Hamowanie reostatyczne (oporowe) to alternatywny sposób hamowania pojazdu silnikowego, bez zużywania i przegrzewania wstawek hamulcowych. Jest to sposób hamowania dynamicznego pojazdów elektrycznych, w tym tych z silnikiem Diesla.

Aby hamulec oporowy działał, maszynista musi przełożyć nastawnik jazdy na zero i ułożyć nastawnik kierunkowy zgodnie z kierunkiem jazdy. Hamulec jest zwykle obsługiwany za pomocą dźwigni, która po uruchomieniu zamienia ST w generatory. Obwody elektryczne w pojeździe zostają przekonfigurowane tak, że prąd generowany przez ST przechodzi przez rezystory. Spowalnia to pojazd kosztem wytwarzania ciepła, które jest rozpraszane do atmosfery przez potężne wentylatory.

W pojazdach elektrycznych zamiast przemiany w ciepło, wytworzony prąd może być oddany do sieci lub akumulatorów pokładowych. Nazywa się to hamowaniem rekuperacyjnym (regeneracyjnym). Niemniej jednak zasady działania obu układów hamulcowych są dość podobne.

Hamowanie oporowe i regeneracyjne, stosowane tylko w niektórych pojazdach silnikowych, nie zapewnia bardzo dużej siły hamowania w przypadku dużych pociągów, ale może je z czasem spowolnić, jeśli jest używane odpowiednio. Efektywność tego rodzaju hamowania jest największa przy umiarkowanych prędkościach, około 35 km/h. Im mniejsza prędkość, tym niższa siła hamowania. Aby całkowicie zatrzymać pojazd, maszynista musi zastosować mechaniczne metody hamowania.

Maszynista musi wyłączyć hamulec oporowy lub regeneracyjny, zanim będzie mógł ponownie przełożyć nastawnik kierunkowy lub jazdy.